Maandag 6 mei - vertrek naar Saint Jean Pied de Port en dinsdag 7 mei: oefentocht Pyreneeën naar Col d'Osquich (58,6 km)

Mijn zus en haar man waren keurig op tijd om 7.40 uur en via Gerard ging de reis naar vliegveld Rotterdam.
Natuurlijk ging het alarm af bij mij bij het inchecken.
Mijn pen was tussen mijn polo en hemd gezakt en dat had ik niet geregistreerd. Sta je daar met de handen in de lucht en twee zoekende handen die over je hele lichaam strijken. De broek zakte al bijna af want ook de riem moest af.

In een Boeing 737 gingen we 12.20 het luchtruim in en reeds om 13.55 stonden we in Biaritz.

Blik op Biarritz vanuit vliegtuig Ryanair

Met een taxi vervolgens naar Bayonne (waar ook de heerlijke ham vandaan komt) en daar haalden we warempel de trein van 14.55 naar Saint Jean Pied de Port.

Op het station in Bayonne, op weg naar St. Jean Pied de Port

Langs de rivier vanuit de trein naar St. Jean Pied de Port

Saint Jean Pied de Port

Gerard had een kortingskaart voor "Bejaarden" maar die gold niet voor mij. En dus kwam heel indrukwekkend een dik boek te voorschijn van allerlei voorschriften hoe de conducteur had te handelen bij dit soort calamiteiten.
Was wel blij dat er geen raam openstond maar door een beetje minder slim te kijken wat niet zo moeilijk was, trapte de man erin en met een vermanende vinger dat ik op de terugweg wel een heel belangrijks verklaring van 65 PLUS bij me moest hebben, konden we verder reizen, temidden van allerlei pluimage van Pelgrims, uit alle landen van de wereld, zo te zien. Maar wel het meest vrouwen.
Er moest zelfs een autobus worden ingeschakeld want het werd anders stapelen in de trein.

Station in St.Jean Pied de Port (Donibane Garazi - Baskische taal)

 Het was een prachtige rit door het dal van de Nive.
Sabine en haar Gite waren snel gevonden.

zicht op slaapverblijf bij Gite d'Étape - Zuharpeta

 Het was een vlotte meid met een strakke zwarte jurk aan en veel openingen.
Bij de balie stond een welkomsbrief voor ons klaar van mijn zus en haar man.

St.Jean Pied de Port

Om precies 19.00 was het eten.
We hadden nog even onderhandeld en als we nog 94 euro bijbetaalden bij de eerder per post opgestuurde 20 euro, mochten we twee nachtjes slapen, twee ontbijtjes en een keer een warme maaltijd.
En die was best lekker, veel afwisseling. Gebakken eitje over een salade, krokant gebakken ham over de frietjes en een hutspotje van gebakken tomaat met geklopt ei.
En een toetje na, een soort jonge kaas, arm en krokant in de vorm van een stukje vla.
Tegenover ons namen een jonge Nederlander plaats en een Canadese die zich vandaag ontmoet hadden en besloten voorlopig samen te reizen.

Ze was een vinologe en al gauw zaten we in een druk gesprek, soms moeilijk te verstaan want er zat een hele tafel Germanen langs ons die de nodige decibel veroorzaakten.

In memoriam WO II

Apollovlinder bij stadsmuur

's Avonds nog even in het dorp gewandeld en sfeer geproefd.

 Steelse blik in een huiskamer:

De avond brak aan en de fietstassen werden grondig hergeschikt.
We probeerden nog een blog te maken maar de internetverbonding was zo langzaam dat het niet lukte.
Ook de foto´s van mij waren te groot van formaat en om 21.30 gooie Sabine ons er uit.
Na  een lief SMSje kroop ik in mijn slaaplaken want ik had het niet zo begrepen op de dekens met gaten. De pelgrims moeten toch wel honger gehad hebben bij Sabine, zo leek er aan gevreten te zijn.

________________________________________________________________________________
N.B.: het onderstaand verslag gaat over de tweede dag en behoort voor bovenstaand verslag gelezen te worden.
________________________________________________________________________________

Steenarend

Steenarend met prooi

2e dag: dinsdag 7 mei; verkenningstocht op weg naar de Col d'Ósquich ( 58,26 km)

Dinsdag 7 mei hebben we een oefentocht gemaakt, met volle bepakking.
Maar eerst om 6.00 uur op, de afvoer van de wastafel nog repareren en om 7 uur aan een schamel ontbijt.
De kan thee was meer dan de stukjes stokbrood voor ons.
Na een bezoek aan de boulanger gingen we op weg.

De eerste hellingen van 6%

We hadden allebei een T/shirt van Vaals Venlo aan uit 2012. Dat is namelijk lekker helgeel en we zouden vaak langs en drukke weg koersen.
Het doel was namelijk de Col d´Osquich, 500 meter klimmen met hellingspercentages van 5,5 tot 8,5 %.
Heftig want de aanloop ernaar toe, 28 km, was alleen maar bergop en bergaf.

Overreden das

En het was benauwd.
De laagste snelheid lag rond de 6,8 km en de hoogste 54. Maar die 6,8 duurde en duurde.

De nu nooit meer werkende krachtige poten ...

Het leek wel een dodenweg.
Er lag een dode das langs de weg, even verderop een kat, nog een stuk verder een vrouwtjesvos en een egel.
Geen wonder dat ik zoveel roofvogels en aaseters zag.
De buizerds waren flink vertegenwoordigd maar ook twee valken en een steenarend.
Op weg naar de top werden we voortdurend op de hoogte gehouden van de te verwachten hellingspercentages.
De route werd veel gebruikt door recreatieve wielrenners.

Een vrouwtjesvos , alweer een verkeersslachtoffer

3 km klimmen met een hellingspercentage van 8,5 % , een voor de bovenbeenspieren pijnlijke ervaring.
 

Op de top van de Col d'Osquich hebben we ons "vereeuwigd", in de T-shirts van de estafette-wedstrijd Vaals - Venlo van Scopias in 2012.