Rondje rond de "Noordkaap"

De eerste keer weer samen fietsen na het reisavontuur van Gerard en zijn Wolfje.

Precies om 9.45 uur fietsten we elkaar bijna in de wielen bij de Roermondsepoort in Venlo.

We hadden afgesproken dat we richting grote Hei zouden  fietsen en vervolgens een route noordwaarts zouden kiezen, liefst met de Fietsroute Fossa Eugenia erin opgenomen. Want die was met bordjes gemarkeerd volgens onze gloednieuwe kaarten, gekocht bij het infocentrum bij Krickenbeck.

Nou, "Lou loëne"zou mijn vader zeggen. Zagen we eens zo'n bordje dan kwamen er weer diverse kruisingen en geen bordje, nada.

Ons postduiveninstinct wees ons echter telkens de Noordelijke richting aan.

Sankt Amanduskirche Herungen 1552

In Herungen halverwege de helling in het centrum ontdekten we een zeer oud kerkje, 15e eeuw. het was goed geconserveerd. Het was de Sankt Amandus Kirche.

De heilige Amandus werd in het jaar 627 in Rome tot bisschop gewijd en moest op last van de paus de heidense Friezen en Franken gaan bekeren. Op deze missie heeft hij ook Herungen bezocht en er zijn boodschap blijkbaar met succes verkondigd.

De toren van het kerkje dateert nog uit 1552.

Herungen heeft tot 1794 bij het Overkwartier Gelre behoord.Tot 1815 hoorde het bij het keizerrijk Frankrijk, daarna tot het koninkrijk Preuszen. Het dialect lijkt veel op dat van diverse gemeentes in Limburg.Ook zie je veel gelijke familienamen.

Vooral langs de B221 hebben we onze spieren vermoeid op een saai fietspad, richting Straelen.

Blij dat we waren toen we ons in Café Kaffeekunst in Straelen konden verwarmen aan een koffie en Schwarztee. Met het afrekenen bleef de Braziliaansachtige dame wel erg lang rommelen in haar Börse maar we streken na enige aarzeling over ons goede hart en ze mocht de Euro wat verward kijkend in haar spaarpotje steken.

Het was er druk: temidden van "kleinen Leckereien zum sofortigen Verzehr oder zum mitnehmen, Wohnaccesoires, Dekoartikel, künstlerische Möbel sowie Lampen und Skuriles" hadden vele dames er blijkbaar  met andere dames afgesproken en bespraken "auf heimliche Weise" "mit sanft eingehaltenen Stimmen" met elkaar hun  belevenissen? Hun verwachtingen? Hun verlangens? We zullen het nooit weten. Mannen zag je er niet. Smalend trokken we de natuurlijk voorbarige conclusie dat ze net voordat manlief thuis zou komen, alweer in volle uitrusting het huishouden zouden runnen, hun thuiswerk of dagboek zouden vervolmaken aan de laptop of amechtig zouden bijkomen van de vele boodschappen die ze gedaan hadden .

Het zegt natuurlijk ook iets van ons, deze interpretaties.

Maar goed, we trokken langzamerhand de conclusie dat deze route met deze koude wind nu niet de gelukkigste keuze was van onze tochten. Maar we spraken ons verbeten moed in want wat stelt dit nu voor in vergelijking met een woedende noordwesterstorm op de hoogvlaktes in Galicië?. Dus trokken we stug verder. Geen gezeur. Boterham op de vuist langs een tochtige weg, koud water om weg te spoelen en weer voorwaarts.

Fossa Eugenia

We zagen ineens vlak bij de grens naar Arcen de resten van de Fossa Eugenia.

Wat een werk moet dat geweest zijn, alles met de schop. In 1626 werd er begonnen.
De Spanjaarden wilden een Schelde-Maas-Rijnkanaal graven om de Maas- en Rijnhandel af te snoepen van de afgescheiden en vijandige Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden en deze om te leiden naar Antwerpen zodat de havens van Amsterdam en Rotterdam tot betekenisloosheid zouden vervallen. Bovendien zou het kanaal dienen als verdedigingswal. Daarom zouden op regelmatige afstanden 24 schansen met bastions gebouwd worden. Het kanaal werd genoemd naar de dochter van Philips II, Isabella Clara Eugenia.

Deze kwam op 17 juni 1627 in Roermond aan om van daar gedurende de volgende dagen het verloop van de Fossa Eugeniana van Venlo via Straelen naar Gelderen te bezichtigen. De technische leiding lag vermoedelijk in de handen van Giovanni di Medici. Onder leiding van de toenmalige stadhouder van het Overkwartier van Gelre,  Hendrik van den Bergh, werd ijverig aan de bouw begonnen. Al spoedig waren tot 8000 arbeiders aan het werk. Reeds in november waren de schansen gebouwd, en was het kanaal van Rheinberg tot Geldern reeds zo breed dat er water door stroomde.

Hoe dan ook, het eerste deel van het kanaal, tussen de Maas en de Rijn, kwam al niet af.

Grote delen van het verloop van de Fossa Eugenia zijn heden nog goed te herkennen. Van de forten zijn er nog enige te zien, vooral op het gedeelte tussen Geldern en Rheinberg. Het enige dubbelfort dat nagenoeg compleet behouden is, Fort Hazepoot, ligt bij Arcen net voor de grensovergang naar Duitsland. Dit fort is recentelijk gerestaureerd en ook is een deel van de oude waterloop hersteld.

Via Arcen ging de tocht langs de Maas en kregen we wind op de rug.

Het werd een makkie verder. Gerard zwaaide bij het veer in Velden af en ik koerste richting Venlo.

Via Sportpark Vrijenbroek passeerde ik de atletiekbaan van Scopias en had een mooi zicht op de nieuwe autobaan A-73, de kantorenflat pal aan deze weg en de reeds gedeeltelijk kale zomereiken.Want wintereiken laten de dorre en bruine bladeren nog lang zitten en zorgen voor een aangenaam geritsel bij winderig weer.

Na 58 km stapte ik thuis af. Gelukkig geen last gehad van mijn drie weken geleden gescheurde hamstring. Had ik gescheurd bij de Klein Zwitserland Cross, gelukkig pas in de laatste ronde zodat ik toch in een redelijke tijd over de finish strompelde...