De morgen redelijk gehaald. Geen "last" gehad van elkaar maar we hebben toch allebei slecht geslapen in het smalle bed...
Onze kamer + douche ligt aan een binnenplaatsje waarop 6 deuren uitkomen voor Pelgrims.
 |
| 7.45 uur, klaar voor het ontbijt, twee gebakken eieren met bacon, glas verse sinaasappelsap en thee, 4 stukjes stokbrood. |
De eindeloze uitgestrektheid bood zich aan onder een strakblauwe lucht. Het zou tegen de middag wel 17 graden kunnen worden.
Nauwelijks ergens een dorpje te zien. Bouwvallen zijn het meestal. Vele huizen zijn opgetrokken uit adobe, een mengsel van klei en mest. Afgesmeerd met een soort pleisterwerk. Maar als dat afbladdert, heeft de regen vrijspel en spoelen halve muren weg. Jonge mensen zie je niet.
Wat je ziet zijn mensen van middelbare of oudere leeftijd, bezig met , ja met wat eigenlijk?
Vele klims weer : zwaar werk, 300 meter dalen gaat snel maar 300 meter weer stijgen, dat valt elke keer tegen. Als je bedenkt dat de Kaldenkerkerweg in Tegelen of Venlo slechts een hoogteverschil heeft van 32 meter... En echt geen 8% haalt. En ook maar hooguit 800 meter lang is.
Ter afwisseling nog een zandpad met enorme stenen , kuilen. 6 km lang.
 |
| Tierra de Campos |
In het uitgestrekte landschap , de Tierra de Campos, zie je ook weer vele mooi afgewerkte viaducten met opritten, zomaar in het landschap.
Geen weg die ernaar toe leidt.
Gebouwd van de EURO's .. Maar het geld is op in Spanje en nu ligt dat verspilde kapitaal daar.
En maar weer verder. We passeren Calzadilla de la Cueza, Ledigos, Bercianos del Real Camino, Sahagún, El Burgo Ranero .
Onderweg nog enkele steentjes er bij geraapt om nog meer boete te doen als Pelgrim (grapje).
 |
| Een roofvogel, kon niet goed zien of het een valk was of een sperwer |
Hoe zwaarder de tocht wordt, hoe meer de Pelgrim boete doet. Nu is de last compleet.
De laatste 20-30 kilometers werden dan ook zeer zwaar.
Eerst overviel ons een zwaar onweer, midden op de eindeloze vlakte. De wind woedde aan tot snelheden van een middelmatige storm.Het dorp Mansilla de las Mulas ligt nog 10 km verder...
Na heftig gepeddel toch nog in een desolaat dorpje geschuild. Letterlijk geen mens gezien.Verbrokkelde muren in krochten waar toch nog mensen wonen. De muren vaak gebouwd van een mengsel van klei en mest, adobe genoemd.
 |
| De ooievaars waren nog niet aan het broeden |
De laatste 20 kilometer voor Leon waren verschrikkelijk:
Leon ligt blijkbaar op een nog hogere bult, de wind had orkaankracht aangenomen, schuin van voren en als er dan nog een auto passeerde, had je de grootste moeite om je op de wielen te houden. 7 tot 8 kilometer per uur was de maximum snelheid.
Eindelijk werd Leon bereikt, rond 17.00 uur kwam het bord in zicht en heb ik op Gerard gewacht; rond 18.00 uur hadden we een hostel gevonden. Heel toevallig zag een nederlander ons op zoek naar een hotel en wees ons op Hotel Guzman el Bueno in de Calle Lopez Castrillon; voltreffer! Heel netjes, de was kon je zelfs nog laten doen. Heb ik ook gedaan.
En toen de stad in. Moderner dan Burgos, zonnig maar kil.
De kathedraal lag er prachtig bij in het avondlicht.
Vanaf een terrasje bij de kathedraal trakteren we ons op een parelend glas bier.
Amuseren ons aan het dagelijks geflaneer van de inwoners: de paseo-tijd. Ouders , grootouders en (klein)kinderen amuseren zich met gekeuvel en kijken naar de spelletjes van de kinderen.
 |
| 18.30 uur bij de kathedraal van Leon, lekker gedoucht en omgekleed |
De sportwas werd nog even gedaan in het hotel Guzman: je kon alles laten wassen, drogen en het werd gevouwen en al door de eigenaresse teruggegeven na het lekkere eten in de stad.
Woensdag wordt rustdag besluiten we tijdens het avondmaal, het menu del dia, vergezeld van een stevige Duerowijn.
Het hele gewrichtenstelsel en spieren heeft toch wel even tijd nodig na de 567 km die we er al op hebben zitten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten