16e DAG , 22 mei 2013; tweede dag Santiago

16^e dag 22 mei 2013; TWEEDE DAG SANTIAGO

De moeheid komt er vandaag wel uit. Maar dat heeft ook te maken dat je ze toelaat: het “is volbracht”.

Opnieuw wordt de taxi ingeschakeld. Kost nauwelijks wat. Basistarief  € 3,65. Als de taxi op het plein arriveert, staat de teller op € 5,00. Een euro fooi vinden de mensen geweldig!

Pelgrimsmis in de kathedraal van Santiago de Compostela

Fietsen gaat hier niet. Alles eenrichtingverkeer, enorme hellingen en brede stoepen. Maar daar mag je niet komen. En alles belegd met dikke kasseien. We doen het dus toch, over de stoep. Tot er een politieauto verschijnt. Als die uit de buurt is, weer op het zadel. Het is ook geen doen om te voet enkele kilometers berg op, berg af door de straatjes te zeulen. Fietspaden kennen ze hier niet. je ziet ook slechts hooguit een mountainbiker.

Bovendien zijn onze fietsen sinds vanmorgen aan de ketting gelegd door een Pools meisje dat in dienst is van Soetens. Er staan meer Nederlanders in de kelder mee te plakken aan de dozen.

Wat ben ik blij dat dat gesleur elke dag met 5 tassen niet meer hoeft, elke dag 20 kilo vanaf een kamer of ander onderkomen (15...) naar de fietsen zeulen, niet meer controleren of je alles hebt.

Slechts één tas nog en een minimale uitrusting. Heerlijk.

Na een schamel ontbijt met de taxi naar het centrale busstation om de kaartjes naar Porto te regelen.

Weer met een andere taxi naar het grote plein voor de kathedraal, 6 km weer.

We gaan onze stempels van de Camino , onze geloofsbrieven, laten zien aan het officiële Pelgrimsbureau om de  enige echt Credensial in ontvangst te nemen.
Na een degelijke controle van alle stempels en het invullen van een vragenformulier wordt me het officiële document overhandigd. Nu ben ik een echte PELGRIM.

Via de zijingang gaan we de kathedraal  daarna in.

Om 12.00 uur begint de Pelgrimsmis en we maken ijverig de nodige opnames.

Wat een verzameling aan diversiteit. Ze zitten staan, hangen of liggen overal in de kerk.

Een bonte verzameling , soms zeer vreemd geklede snuiters; de gezichtsuitdrukkingen variëren van hemels, een stille glimlach, tot een diep verzonken zijn in een of ander gebed? Ik weet het niet.

De biechtstoelen hebben het druk. Overal geknielde Pelgrims die openlijk hun zonden? Opbiechten aan heel serieus kijkende oude priester, in vol ornaat luisterend naar wat de zondaars te vertellen hebben. Zou best wel eens voor een morgen op die plaats zitten. Wat zou ik serieus kijken. En natuurlijk de absolutie geven.

Ondertussen neemt een non voor het altaar het heft in handen.

Café Casino, een 19e eeuws pand

Met een prachtig zuivere stem zingt ze voor: het maakt indruk op mij. Zij alleen al in haar persoon wekt het zelfde effect op als jaren geleden een prachtig knapenkoor in de kathedraal van Cantenbury in Engeland.

Ze slaat met trage gebaren de maat.

Ondertussen komen er 5 in rode kazuifels geklede priesters binnen die ook een beetje van de aandacht van de verstilde kerk proberen te claimen.

We worden begroet: alle pelgrims over de hele wereld die de afgelopen dagen naar Santiago zijn getrokken , worden begroet. Ze hebben daar lijsten van want als je je meldt op het officiële Pelgrimsoffice voor je laatste stempel, wordt er boekgehouden. Van ieder wordt schriftelijk gevraagd waar hij of zij vandaan komt, wat je redenen zijn, geslacht, leeftijd . Pas daarna krijg je na controle of je voldoende halteplaatsen hebt aangedaan op de tocht,  de officiële Credencial. Een meter verder kun je een koker voor een euro kopen en een Nederlandse (!) mevrouw rolt hem keurig hierin. Wat een organisatie.

De non treedt even terug maar als er weer gezongen gaat worden, is ze nadrukkelijk in haar eenvoud, zwarte kleding, kap over het hoofd, aanwezig.

Omdat de mis maar voorduurt, kunnen we niet achter het altaar komen om de zilveren tombe waar Sint Jacob in schijnt te rusten, bezoeken. Strakjes dan maar na de lunch. We hebben de tijd nu.

Café Casino – lunch

Een 19^e eeuws pand uit 1873. Mooie kroonluchters, donkerbruine houten lambriseringen met veel houtsnijwerk, veel glas in lood.

Ineen begint een bejaarde pianist met zijn spel. Gerard is er als de kippen bij om dat te filmen, gooit de tafel bijna om in zijn begeerte om alles in beeld en geluid vast te leggen.

Prachtig spel van de man (90 jaar al horen we na afloop als we hem even aanspreken) ; een potpourri van klassiek en modern. Hij beheerst zijn vak nog steeds. Alle aanwezigen klappen na elke rustpauze enthousiast voor hem en dat doet hem zichtbaar genoegen. Hij neigt zijn hoofd er bij. Zie de foto’s.

De Kathedraal ’s middags weer bezocht.

Rotsplantje op de trappen van de kathedraal

We hebben heel “devoot” onze handen aan weerszijde van de gouden? Buste van Sint Jacob gelegd.

Allerlei gedachten gingen door me heen. Wat had hij ons toch allemaal aangedaan. Klote weer, koude tegenwinden, slagregens en sneeuw; eindeloze hellingen op, veel te snelle afdalingen.

Maar ook voldoening. Ook fantastische landschappen, ook telkens de probleempjes die we tegenkwamen als vanzelfsprekend oplosten, al dan niet met hulp. En als die hulp er was, dan gebeurde dat met een vanzelfsprekendheid alsof de behulpzame Spanjaard ons al jaren kende.

Het Praza do Obradoiro aan het plein voor de kathedraal was omgetoverd in een deftig Hotel.

Nog ’s middags even door de smalle straatjes geslenterd en per taxi terug naar het hotel.

Daar troffen we weer opnieuw Emmy en Ton.

Zij hadden met een ander stel afgesproken om ’s avonds een hapje te eten en vroegen of we ons wilden aansluiten. Wilden we wel maar wel per taxi naar de binnenstad. Zij verkozen te wandelen.

Mijn steentjes als symbool voor voor mijn dierbaren, mijn vrienden en mijn clubs, op een veilig plekje in een spleet onder aan de trap van de kathedraal te Santiago "te ruste gelegd"

De steentjes onder de onderste granieten trede van de kathedraal

Als ik hier weg ben, zal mijn schaduw nog blijven waken over de steentjes.















En zo zaten we ’s avonds in een stampvol restaurant met zijn zessen.Emmy is  61 , deed welzijnswerk; haar man Ton (61) was brandweerman geweest. Wim( 72), het nieuwe gezicht , was vertegenwoordiger geweest; wat zijn vrouw gedaan had weet ik niet maar zij wist wel van wanten met de PC en daar moest Wim niets van hebben.

Met enorme snelheid werden de maaltijden geserveerd. Dat was echt vakwerk hoe snel een hele zaal met hongerige Pelgrims werden bediend.

Voor € 15 een drie gangen menu + twee flinke glazen wijn. Wat wil je nog meer.

Om tien uur terug met de taxi, het hotel regelen in Porto.

En dat werd hotel B&B Porto Centro. € 46 pp voor twee nachten.

Het zou een prachtig gerenoveerd pand zijn.

We zullen zien, morgen om 11.uur op naar Porto in Portugal, met een busstop te Pontevedra.Bij de grens met Portugal gaat de E-1 over in de A-3 bij Tui.

En vrijdagmorgen om 6.40 uur (uur tijdsverschil met Nederland) vanaf Porto naar Eindhoven. Daar de trein, naar Blerick waarschijnlijk, vanwege de gemakkelijke parkeergelegenheid... Als alles meezit rond 12.00 uur thuis.

Gisteren nog bericht gekregen van Sabine uit Saint Jean Pied de Port: mijn usb-stick was daar inderdaad en ze stuurt hem op naar huis. gelukkig maar dat ik drie sticks en een geheugenkaartje extra bij me had.

De laatste avond in Santiago de Compostela

Porto wordt thuis nog in een blog verwerkt, evenals een aanvulling van foto's van de gehele Camino.

Ik houd ieder van de aanvullingen op de hoogte. Eerst naar huis.

Dit is de laatste blog vanuit Portugal.

De Camino is volbracht.