De laatste dagen: van Santiago naar Porto, 22, 23 en 24 mei

Om vier uur ging vrijdagmorgen de telefoon van de receptie maar natuurlijk was ik vijf voor vier al wakker. Gerard iets eerder.In alle vroegte met de taxi om 4.40 uur naar het vliegveld Francisco Sá Carmeiro, 20 km buiten de stad.
Naar Eindhoven, ruim twee uur vliegen, heel krap in een nauwe stoel geperst. En bij aankomst in Eindhoven op de luchthaven, ja daar stond het ontvangstcomité , mèt bloemen voor ons, klaar: Thea, Gemma en zoon Maurice (van Gerard en Gemma) die zich een halve dag vrij had genomen.
We waren weer terug in ons gewone leventje.

Het is nu maandag 27 mei dat ik deze voorlopig laatste blog maak.

Alle voorgaande dagen heb ik nog eens goed onder de loep genomen en degenen die me gevolgd zijn op de reis raad ik aan om in ieder geval vanaf de 1e dag nog de vele nu toegevoegde foto's te bekijken want daar was onderweg niet altijd genoeg tijd voor. De beelden spreken voor zichzelf en zijn een goede aanvulling op de tekst.

Overzicht van de tocht:

Te onderscheiden zijn de volgende ‘etappes’:

                                                                                                                                       km:

1.Saint-Jean-Pied-de-Port – Col d’Osquich, voorproefje	58,26
2.        Saint-Jean-Pied-de-Port – Pamplona, 78, 80 km	78,80
3.        Pamplona – Estella, 57,08 km	57,08
4.        Estella – Navarrete, 61,78 km	61,78
5.        Naverrete – Villafranca Montes de Oca, 71,65 km	71,65
6.        Villafranca Montes de Oca – Burgos, 39,53 km	39,53
7.        Burgos – Carrión de los Condes, 100,47 km	100,47
8.        Carrión de los Condes – León, 103,67 km	103,67
9.        León – El Ganso, 70,01 km	70,01
10.     El Ganso – Molinaseca, 34,80 km	34,80
11.      Molinaseca – Sarria, 46,20 km	46,20
12.     Sarria – Palas de Rei, 108,90 km *	108,90 *
13.     Palas de Rei – Santiago de Compostela, 82,00 km	82,00

·         Inclusief 60 km per taxi vanwege de sneeuw op de cols          914 km

De tocht was soms met geen pen te beschrijven...
Maar mijn loopmaatje en medebestuurslid van Scopias, Karina, stuurde me een heel leuke pentekening die , misschien ietwat grotesk, wel in een penTEKENING weergaf, wat ik soms ervaren heb.




Woensdagmorgen , de 17e dag, 22 mei hebben we rond 9.00 uur de taxi gepakt naar het Centrale busstation in Santiago voor de reis van ruim 231 km naar Porto met maatschappij ALSA. Vertrek: 11.00 uur. € 28,00 pp. Spotgoedkoop.
Blij genoeg want het wachten in een hedendaagse vergassingskamer waar diverse bussen zo te zien nutteloos maar wel verspillend hun kwalijke diesel-uitlaatgassen stationair draaiend verspreidden, deed de wachtende mensen echt geen goed.

Plein voor het hotel

De reis had een stop , slechts te Pontevedra; we passeerden Vigo en daarna Tui bij de grens. Hier begon de A-3 in Portugal, een vrijwel lege 4-baans autobaan. Bijna geen enkele auto er op. Geldverspillende projecten, gefinancierd door de Europese Unie. Het onderhoud zal echter door Portugal zelf dienen te worden gedaan. Rond 13.15 (Portugese tijd - ze zijn daar een uur vroeger) waren we bij het centrum van Porto.
Daar een taxi naar het hotel genomen en dit hotel, B&B Porto Centro aan het Praçade Bathala nr. 32/34, was een geheel gerestaureerde bioscoop.Een juweeltje.

Strak, met grijze en witte tinten ingericht, modern en niet overdadig, was een juweeltje.Voor € 46,00 pp voor twee nachten.

Daarna de stad in en aan de overkant gelijk een flink glas bier en een lunch.
Daarna zigzaggend dalend door smalle steegjes, trapjes af en trapjes op helemaal naar beneden naar de overs van de Douro.

Grote hoogteverschillen

Onderweg de prachtige pleinen bewonderd. Het station Estação de Sãbento met zijn prachtige blauwe tegelschilderijen , de zgn. azulejos in de centrale hal. Het kopstation is geopend in 1896 en genoemd naar het voormalige klooster dat hier stond.

Maar ook de bouwvallen gezien, de krotten waar ook nog mensen in wonen, de vele kettingen met hangsloten op deuren van half verrotte huizen in wel 6 verdiepingen.

Als je er een blok tussenuit zou halen, dondert he hele zaak in elkaar.

Armoedige wijken met schamel gekleden mensen, bedelaars, wisselen zich af met statige gebouwen uit een rijk koloniaal verleden.

Vergane glorie.

Portugal is arm.

De tegenstellingen zijn groot.

De vele toeristen benadrukken dit alles nog eens schrijnend want zij kunnen heel wat meer besteden dan de gemiddelde eigen inwoners.

Maar goed dat er toerisme is: dit biedt de horeca en dus ook aanverwante bedrijfstakken nog een bestaan.

We hebben dus als gewetensvolle toeristen betaamt, de horecasector gesponsord.

Bij het uitvergroten van deze foto op de PC bleek dat dit oude vrouwtje, verscholen in een pand op de vierde verdieping, een slangetje van de neus naar boven heeft lopen. De duif leek tam. Ik zwaaide naar haar en kreeg een kushand terug.

Bij de rivier de Douro

Schrijnender kan het niet. We zagen haar alle dagen. Meestal hield ze twee vingers in een bijna tandeloze mond. Kiespijn? Ze stonk enorm.

De Maria Pia brug; een enkelbaans stalen spoorbrug met een lengte van 352 meter. Ze is gebouwd door Eiffel et Cie en ontworpen door Theophile Seyrig. De naam is verbonden met de Portugese koningin Maria Pia (1861-1889) uit het huis van Savoye- Italië.

Zicht op de Douro en de overkant met Porthuizen

De lunch..., wat zijn wij toch bevoorrecht, nadat je al die armoede hebt gezien

Een Roemeense muzikant, ver van huis,  zijn brood hopelijk verdienend

 

Een der zes bruggen die we zagen vanaf de boot

We hebben er één glaasje van geproefd. Echt waar.

Het galgenmaal....

De laatste avond in Porto

Met Emanuel , een der kelners op de laatste foto; Emanuel heeft 2 maanden werk gezocht in Eindhoven en had het toen wel gezien. De taal bleek een onoverkomelijke barrière. Hij bleef maar aan het kletsen, bij elke tafel en vergat de tweede fles wijn die bij ons op de tafel stond en waar we een glaasje van hem uit kregen aangeboden...