Vijfde dag, vrijdag 10 mei, van stella naar Navarrete ( 61,78 km)

Vijfde dag, Vrijdag 10 mei , van Estella naar Navarrete (61, 78 km)

Lekker ontbeten buiten de deur want de meeste hotels doen daar niet aan. Weer aan hetzelfde plein, Plaza de los Fueros.
De eigenaar bood zijn gastenboek aan waarin we een geweldig compliment schreven. Hij pakte zelfs nog een extra besteld "bocadillos" met jamón serrano in aluminiumfolie voor ons in. Voor onderweg.
In het hotel ontdekt Gerard dat hij zijn lunch heeft laten liggen. Weer terug en dan wordt het nog erger met de vergeetachtigheid: ook zijn windjack lag er nog.
De natte schoenen weer aan en op zoek naar een reparador de bicicleta.
Mijn Las Marchos (versnellingen) estan rotas, had ik van buiten geleerd. De fiets werd ontdaan van al zijn tassen en in een vreemd ijzeren frame geklemd, alsof hij als een paard werd beslagen. De geleidingsbeugel werd bijgebogen, ik kocht nog een paar reserveremblokjes en voor € 15,00 was ik weer klaar voor de herstart.  Gerard liet nog even de remkabels natrekken. Dat deed onze reparador voor niks.
En toen rond 9.50 uur op weg van Estella naar Navarrete, 63 km.
Eerst echter een stop bij het Monasterio van Santa Maria la Real de Irache. Bij het wijnhuis de Bodegas Irache probeerden we gratis wijn uit het kraantje te krijgen maar dat was ons niet gegund. Geen druppel. Een paar Vlaamse madammen - met een flinke fles ieder - dropen teleurgesteld af. En wij ook.

Geen gratis wijn uit het fonteintje...

Irache werd al in het jaar 958 genoemd.


Het prachtige landschap leidde ons aangenaam af van de vele klims. Soms zag je in de verte wat bepakte pelgrims in hun trage maar zeer regelmatige pas de heuvels overwinnen.
Via Los Arcos met zijn prachtige boogbrug naar Logroño.
In Los Arcos eerst wat proviand en Isostar ingeslagen. Gezellig op het pleintje Plaza de Santa Maria aan het tweede ontbijt.
Even een gesprekje gehad met een jonge Israëlier, helemaal alleen op stap vanaf Saint Jean Pied de Port.
Daarna een bezoekje aan de aangrenzende Iglesia de Santa Maria de la Asunción. (12e eeuw). Wat een overdaad aan barok en rococo. Een prachtig orgel met orgelpijpen die horizontaal naar voren de kerk insteken.

Het pleintje Plaza Santa Maria in Los Arcos: tweede ontbijtje

Al snel werd er na een heerlijk hapje met koud water weer geklommen en soms leek het meer een vals plat tot je keek op de “snelheids”meter: 6,8 km pu.

En die klimmen duurden zo lang. En die afdalingen duurden veel te kort.

Het landschap was wel prachtig en heel afwisselend. Ook nu hoorde ik vele nachtegalen ( de vorige dag ben ik bij 15 opgehouden te tellen).
Via het dal van de Rio Linares langs Torres del Rio.

En weer verder beulen. Pittige klims van 5 - 7 %. Onderweg , vlak voor Logroño, bij een oud en heel vitaal vrouwtje dat een tafel aan de route had staan en fruit en diverse soorten camino-attributen verkocht, ook nog een stempel (sello) versierd. 2 euro fooi .

Een harige wesp, gauw geknipt voordat ze me zou kunnen aanvallen. Ik ben allergisch voor een steek en heb dus alle dagen een spuit in mijn stuurtas. Gerard kent de instructies als er snel gehandeld moet worden... De nachtegaal lust ze echter rauw.

Het stempelvrouwtje dat aan onze fietsen als een echte kenner zag dat we Nederlanders waren

Via de Puente de Piedra over de rivier Rio Ebro fietsen we Logroño binnen
Op een plein in Longroño , naast de Santiago el Real, bekeek ik mijn voorwiel eens nauwkeuriger want het leek alsof het wiel het spatbord schampte.
Tot mijn schrik zag ik dat het wiel los hing in de vork.
Waarschijnlijk al 20 km eerder gebeurd bij de “reperador” want die zette het voorwiel in een soort klem die ik  nog nooit gezien had. De klemhandel zat gewoon los, waarschijnlijk ontstaan door de merkwaardige bouten waarmee het voorwiel werd vastgezet.
Dat heb ik dus net op tijd ontdekt.Maar goed dat ik niet met wat vaart door een kuil of over een dikke steen ben gestuiterd...
In het plaveisel van het pleintje waren de meest bekende Caminoplaatsen uitgebeeld.Een klas kinderen kreeg er een opdracht en onder luid gejoel werd er aan voldaan.


Even rondkijken in de Rioja-streek

Een Franse Mountainbiker,  Julien,  legde ons digitaal vast.We waren inmiddels afgestapt want het hellingspercentage van 12% was ons wat te gortig. 

Het stuwmeer Pantano de la Grajera ligt in een schitterende recreatieve omgeving. Overal parkeerplaatsen en speeltuintjes, wandelpaden. Zithoekjes. vele kilometers fietsten we over bijna witte zandpaden.

Weer een mooi uitzicht als beloning als je geklommen had

Temidden van de wijngaarden in de Rioja-streek

Het werd later en later en rond 17.15 bereikten we Navarrete. Geen enkel hotel of pelgrimsherberg meer vrij. Alles Completo. Wel een stapelbed zonder matras. Zo op de planken. Nee dus.
Via een bezet hotel wist Gerard echter hotel  San Camilo net buiten het dorp telefonisch te versieren. Over de prachtige lopers mochten we de fietsen parkeren in een ruimte achter de receptie. Wat een gastvrije ontvangst! De Duitse vrouw die door Gerard Brunhilde werd genoemd achtervolgde ons want ze verscheen ook aan de balie. Alweer probeerde ze dwars door het gesprek dat Gerard voerde met de baliemedewerkster in te breken maar Gerard gaf haar nu geen millimeter speling; wachten jij, wij zijn eerder.

Het hotel San Camilo buiten Navarrete. Met 35.000 vierkante meter tuin. Drie sterren en gratis wifi. Dat wordt werken geblazen na het diner.

Hier hebben we ons uitgebreid geïnstalleerd, onder de douche, toilet gemaakt, terug met een lege fiets (heerlijk, nauwelijks gewicht eraan) naar het dorp.
En voor € 9,50  een drie gangen menu; flesje Rioja voor € 3,00. En het was voortreffelijk.
Nu is het even hard werken om de blogs allebei weg te werken want we moeten op elkaar wachten.

's Avonds bij hotel San Camilo , net buiten Navarrete: we zijn tevreden, het buikje vol en alleen sfeer proeven. Het was er heel stil.