Vierde dag, donderdag 9 mei - van Pamplona naar Estella ( 57,08 km)

Vierde dag: Donderdag 9 mei; van Pamplona naar Estella via Puenta de la reina( 57,08 km)

Weer uitstekend geslapen. Tot 9.20 uur.

Gerard was al op want hij heeft weer proberen te schijten. Dat probeert hij al vanaf maandag maar het lukt maar mondjesmaat, ik bedoel natuurlijk anusjesmaat. De badkamer was vaak tevergeefs bezet.

Kathedraal Pamplona

Het rustende koningspaar in de kathedraal

 

De eindeloze hellingen met een fantastisch uitzicht tussen Pamplona en Estella

Toen ik uit het raam keek – je kijkt op een soort luchtkoker in de buitenlucht en van vier kanten kijken de ramen van allerlei gebouwen elkaar aan. Het is maar 6 bij 6 meter in het vierkant, 6 verdiepingen hoog.

En het broedende duifje op de vensterbank keek me vol vertrouwen aan: je doet me niks hè?
Overal lag op de vensterbanken, buizen , kabels en andere uitsteeksels decimeters stront van jaren opgestapeld. Je zou er heel Tegelen mee kunnen bemesten.

Opnieuw moesten we buiten de deur iets zoeken voor een ontbijtje en opnieuw waren er slechts zoete caracoles, puddingbroodjes en dat was het dan.

vanaf brug bij Pamplona

Omdat ik nog genoeg voorraad eten voor onderweg had ingeslagen, hoefde ik niet te shoppen maar Gerard sloeg onderweg nog enkele bananen in.

vanuit een diep dal weer naar boven

Terug naar het hotel. Daar stonden de fietsen trouw op ons te wachten te midden van enkele stukadoors. Alles ingepakt en de tassen even laten staan om Pamplona nog even te verkennen.

In Baskentaal heet de plaats Iruña, de vroegere hoofdstad van het (vroegere) koninkrijk Navarra.

Het is een drukke stad. Niets is er te merken van de hoge werkeloosheid: overal zijn de winkels goed bezocht, de bars gevuld, mooi aangeklede Spaanse schonen winkelen en zitten ergens koffie te drinken.

De kathedraal was een van onze doelen. Gebouwd in de Gotische stijl, volledig ingeklemd tussen de flatgebouwen.
Er was een 14^e eeuws koningsgraf, van Vlaams-Bourgondische beeldhouwkunst.
De kerk was eigenlijk gesloten maar er was een mis gaande; maar geen publiek. Slechts 6 aangeklede "Sinterklazen die elkaar met allerlei onverstaanbare gezangen bedeelden.
Omdat er geen toezicht was, konden we ook hier geen Pelgrims stempel, een selleo,  krijgen.

Het ontstaan van Pamplona wordt toegeschreven aan de Romeinse veldheer Pompeius.

Ook kwamen we weer voorbij aan het hotel waar Hemmingway op kamer 221 had gelogeerd en zijn boek Fiesta had geschreven.

Terug in het hotel was er wel een stempel te verkrijgen; er zat een frêle Spaanse schone achter de balie, keurig opgemaakt, met rode lipjes en zwarte panty’s met hoge laklaarsjes met enorme dunne en spitse hakken.

De stad is groot en het duurde wel een half uur voordat we er uit waren en toen ontdekte ik dat mijn versnelling (weer) niet goed werkte: ik kreeg niet het kleinste verzet te pakken omdat de ketting niet naar het kleinste voorblad wilde.
En dat heb ik geweten: probeer maar eens een 7% helling 5 km op te komen" met het middelste voorblad.

Uiteindelijk, met veel gepeuter, kreeg ik de ketting op de kleinste voorblad en daar heb ik het de hele rit mee moeten doen. Dat was niet erg op de vele hellingen maar als het bergaf ging heb ik de pedalen maar niet gebruikt: dat zouden mijn benen niet hebben kunnen “bijbenen”, zo snel moet je dan ronddraaien… Even balen.

Even daarna begon het te regenen en we hadden inmiddels pas 8 km afgelegd op weg naar Estella.

We hebben 50 km in de stromende regen getrapt, heuvel op, heeel langzaam, soms maar 6,8 km per uur halend, veel te snel bergaf.
Maar dan kletterde de regen ook als natte messen tegen je gezicht, tegen de tassen. Het was oorverdovend. En je koelde dan enorm af ondanks dat ik onder de perfecte regenjas van mijn schoonzoon een extra warm sportjack had aangetrokken.

Twintig kilometer voor Puente la Reina schuilden we als natte zwerfhonden onder een afdak van een bushalte, pal naast een wijnbar, sadistischer kon het niet. De vroege bezoekers keken ons aan als of we niet goed bij verstand waren. Maar het liefst zou ik ook de wijnbar zijn ingevlucht en een neut hebben genomen om op te warmen.

We bleven er alleen om gauw wat stokbrood met pindakaas naar binnen te schrokken, weg spoelend met koud water . Want we werden hoe langer hoe kouder en de voeten sopten in de drijfnatte schoenen.

De 900 jaar oude brug bij Puente la Reina

We bereikten na vele uren eindelijk Puente la Reina. En toen was het even droog, konden zelfs foto’s maken en filmopnamen van de 900 jaar oude boogbrug.
Gebouwd in opdracht van koningin Doña Mayor, echtgenote van Sacho de Sterke die het niet kon aanzien dat de Pelgrims natte voeten kregen.

En weer geen stempel te krijgen. Alles was dicht.

Frisse en ook kletsnatte Wolfsmelk

straatje in Estella

Dan maar door en jawel, na 10 minuten fietsen begon het weer te kletteren en dat bleef tot Estella.
Van de vele wijngaarden in het Riojagebied hebben we nauwelijks kunnen genieten.

In Rioja-gebied

 




We vonden het genoeg en vonden na enig zoeken een hotelletje, Christina. Op de eerste verdieping van een groot flatgebouw. 28 treden (!) hebben we de bagage en de fietsen naar boven moeten sleuren, er was geen lift.

De verwarming was echter aan en al snel leek de kamer op een uitverkoop van broeken, schoenen en andere kledingspullen om maar wat te drogen. De ramen waren ’s avonds drijfnat.
Helaas was er slechts één radiatortje en dus was het improviseren, de kleerhaken werden zodanig verbouwd dat we in drie verdiepingen spullen tegen de radiator konden hangen.

Wat droogs aan en een lekker wijntje gedronken.

steegje in Estella

Aan het Plaza de los Fueros hebben we gegeten in Restaurante Astarriaga.
Dat eten was geen succes, het leek wel afgedankte restjes vet , hondenvoer maar het voorgerecht,  gegrilde inktvis , de pulpo a la gallega, was lekker.

Terug in het hotel was de radiator uit en de oude dame die de winkel bewaakte , gaf ons te verstaan dat die ook niet meer aanging.

Nou, dat wordt dus morgenvroeg van alles nat inpakken want ik had ook nog een wasje gedaan, met het oog op eindelijk eens een radiator te hebben.
De tassen er op en nog even een Santiagostempel halen in ons hotel want  dat was nergens gelukt.

Er was soms veel zorg voor een mooie aankleding van het huis