De Peel, Wiegersma en Beekman en Beekman

Het werd weer tijd voor een gezamenlijke tocht. Het weer en de drukke agenda's van Gerard en mij lieten het niet eerder toe. Maar donderdag 7 juni ging de Koga op de trekhaak naar Grubbenvorst voor de tocht naar de Peel.

Woensdagmorgen was ik met mijn sportmaatjes van de woensdagmorgengroep van Scopias om 7.00 uur naar het Ahrtal vertrokken en daar hadden we 13,3 km over de Rotweinwanderweg gerend. Pittig maar ik had er vandaag geen last van.

De fietstocht:

De voorspellingen waren niet echt geweldig maar wat hebben we toch een goed weer gehad!

Alweer werd de sporttight gebruikt zonder naadjes en zonder zeem. het ging wel maar op het eind begon er toch hier en daar mijn vel te protesteren. Effectief hebben we niet zo'n grote afstand overwonnen, 65 km maar we hebben redelijk lang op het leer gezeten.

Onderweg deden we de fietsenzaak van Lommen in Sevenum aan om ons te oriënteren op fietstassen.

En de Ortliebs staken met kop en schouder boven alle andere tassen uit: waterdicht, snelle en gemakkelijke sluitingen en de prijs viel echt mee.De vakkennis van dhr. Lommen was indrukwekkend. Met twee folders zijn we verder op weg gegaan naar Kronenberg.

Helenaveen

Onderweg kwamen we een kapel tegen van de Heilige Antonius en Gerard kreeg spontaan een bidhouding in de opening van het kapelletje. Dat leek toch wel een aangeboren reflex.

Via prachtige wegen langs de kanalen van Helenaveen ging het van Liessel naar Deurne.

De Wieger

En jawel, daar kwam een onverwachte ontmoeting: we belandden bij het voormalige woonhuis annex praktijk en schilderatelier van de huisarts Wiegersma (1891-1969). Een vriendelijke mevrouw opende net om 12.00 de deuren terwijl wij ons boterhammetje verorberden boven hun gemetseld naambord.

Ze nodigde ons vriendelijk uit dat we welkom waren.

Dat mochten we natuurlijk niet missen en wij naar binnen in onze fietsoutfit.

65+ ?

Jaaaa...

Dan voor € 2,50 .  

De huisarts Hendrik Wiegersma werd in de volksmond ook wel "de dokter van Deurne"genoemd.En zijn koosnaam " De Wieger" werd de naam van het museum.

 Het huis was bijna een kopie van de monumentale Hollandse renaissance-bouwkunst uit de late 16e eeuw.

In 1922 is het gebouwd en ontworpen door de Helmondse architect  Cornelis Roffelsen. Voor 1 cent per vierkante meter heeft hij de grond gekocht van de gemeente.

Jozef van Ruyssenvelt

Binnen was er niets meer over van de oorspron-kelijke inrichting. Gelijkvloers en op de 1^e verdieping was alles gericht op tentoonstellingen en alle vertrekken waren wit ingericht.

Aan Jozef van Ruyssevelt, (1941-1985) Vlaams schilder , was de huidige tentoonstelling gewijd.

Hij wordt ook wel de schilder van het intieme licht genoemd. Gerard  en ik hadden nog nooit gehoord van deze schilder maar zijn werken waren zeer origineel; met kennersblik zag Gerard dat de schilder over een vakbekwame techniek beschikte.

Wat opviel was dat bijna alles wat hij schilderde, binnen was. En naar buiten toe alleen vanuit een vertrek. Zo heeft hij ook zijn vrouw geschilderd, zittend aan een venster; haar gezicht was slechts een veeg. (zie schilderij) We vonden dit erg vreemd maar de mevrouw die ons zo vriendelijk uitnodigde, vertelde dat de schilder autistisch was. En zijn vrouw - bij een schilderijcompositie - slechts als een object zag…

Hendrik Wiegersma

Wiegersma had een uitgesproken tekentalent. Vanuit zijn tekenen ontwikkelde hij een expressionistische schilderstijl. Vooral donkere, aardse kleuren werden gebruikt. Hij heeft veel zelfportretten, portretten van zijn vrouw Nel en landschappen geschilderd, soms zelfs tijdens zijn praktijk zette hij een veeg of streep op het doek.

Hij is ook een der romanfiguren in de streekboeken van Toon Kortooms: " Help, de dokter verzuipt"en Beekman en Beekman.

Met zijn witgespoten Ford belandde hij eens in een sloot en de boeren moesten hem eruit trekken.

Nel Wiegersma

Er is in zijn loopbaan zelfs een apart spoorlijntje aangelegd om zijn 200 patiënten per dag rechtstreeks naar zijn praktijk te vervoeren.

De fietstocht ging verder en op de markt in Deurne, midden tussen de opbouwspullen van de kermis, laafden we ons aan een tripple La Trappe. We keken uiteraard alsof we die al verdiend hadden.

In de buitenwijken van Deurne vroegen we de weg aan een duivenmelker die geen schoenveters droeg. Op mijn vraag waarom antwoordde hij dat hij dit wel gemakkelijk vond en zo geen commentaar kreeg dat hij weer eens zijn schoenveters los had hangen. En zijn duiven vonden het ook geen punt.

Via Griendtsveen en een onbekend fietspad belandden we weer in Helenaveen en bij Gerard aangekomen heb ik zijn laatste prachtige schilderij ondergaan: gevarieerde diepblauwe kleuren als achtergrond van een magisch gespiegeld bos met vuurvliegjes, het had iets geheimzinnigs, ook wel iets van verborgen emoties. Gedroogde zwammen, gekleurd in een magisch groen-blauwe kleur, gaven het schilderij een extra derde dimensie van iets aards, iets verborgens. De creatieve geest van Gerard heeft vele dieptes realiseerde ik me weer eens.En ik mocht van Gerard er alles in zien wat ik zelf wilde.

Blue Wood; the silence of the fireflies

La Trappe - Triple

                  Gerard en zijn koele La Trappe,
                  markt Deurne.