Kevelaer

Op de dag dat de Duitsers ons land binnenvielen, maar dan 72 jaar later, fietsten Gerard en ik naar Kevelaer in Duitsland, DE bedevaartsplaats uit de directe omgeving.

Nu hadden wij niet zulke snode plannen als onze buren toentertijd maar we wilden gewoon weer eens een fietsoefening houden en zeker vanuit Tegelen koers je niet zo gauw die kant uit. De afstand bedroeg precies 70 km vanaf Tegelen en ik pikte Gerard bij het veer in Velden op.

Gerard kijkt of de zelfontspanner "flikkert"...

Was vooral benieuwd hoe mijn achterwerk zou reageren op de tight die ik normaal aanheb bij de trainingen van mijn atletiekclub Scopias maar dan nu wel zonder sportondergoed. De naadjes hiervan zaten niet erg lekker de vorige keer op het toch wel harde leren zadel. Het beviel in deze outfit echter uitstekend, nergens last van en na afloop stapte ik fit van de fiets. Terwijl we toch de hele terugweg een fikse tegenwind hadden. En het zadel was ook niet beschadigd.

Het GPS-horloge dat ik meestal alleen bij het rennen draag, was ingeschakeld vanaf de baan bij Scopias omdat ik daar eerst om 10 uur  een nieuwe wandeltrainer aan de groep Sportief Wandelen ging voorstellen. De afgelopen weken heeft me de begeleiding om de vier Nordic Walking- en  Wandelgroepen  binnen Scopias zo soepel mogelijk te integreren, heel veel tijd gekost en we hopen dat dit het begin wordt van een groeiende tak binnen onze vereniging. En passant verkocht ik nog drie koffiekaarten, gaf de trainer een spoedcursus hoe je de consumpties registreert, de inkomsten veilig bij de penningmeester krijgt en toen direct over naar het volgende: "en route" naar Kevelaer.

Om 10.35 uur pikte ik Gerard op die net van het pontveer in Velden stapte.
Het fietspad tussen Velden en Arcen vlak langs de Maas was nieuw voor mij. Jammer dat je door de bergen zand van de ontgrindingen niet overal zicht had op onze regenrivier.

We bereikten Kevelaer precies om 12.00 uur.

Het Brabant Katholiek Koor

Het is nog steeds een echte bedevaartsplaats, al 300 jaar. Aan de grijze hoofden zag je onmiddellijk wat de grootste bezoekersgroep was en ik vraag me af hoe de toekomst er voor Kevelaer uitziet als deze leeftijdsgroep "op" is. Vooral vrouwen in wat kleurloze kleding maar ook hordes minder invaliden trokken , versierd met rozenkransen en tassen vol allerlei voor mij duistere  religieuze prullaria door de belangrijkste straat met terrasjes en (souvenirs)winkels.

Op het plein bij de kerken en de met veel bladgoud? beschilderde en zwartgeblakerde barokke Mariakapel (met koepelgewelf) werden we gelijk ontvangen door een koor van bejaarden dat in de buitenlucht  door een Brabantse pater in het echte ouderwetse zwart werd gedirigeerd. Het klonk zeker niet vals.

Die Zwei

Duizenden processieschilden

Vervolgens schuifelden we met tassen en volle bepakking ernstig en devoot proberend te kijken de Mariabasiliek en de Kerzenkapelle binnen. Deze laatste was al meer dan 300 jaar oud en herbouwd tussen 1643 en 1645. Binnen hingen vele herdenkingschilden van vroegere processies. Er hing er zelfs een bij uit Budel, de geboorteplaats van Gerard; uit 1834.

DieKerzenkapelle

Hierna was er wel genoeg geproefd aan het Roomse leven en zochten we tussen de kuddes van bedevaarders een leuk terrasje bij Im goldenen Anker. Peter Moeselaegen en zijn kleindochter zwaaiden er de scepter.
Op het terras ving ik een deel van het gesprek op van de stevige kleindochter en een paar bekenden die er lunchten: op vrijdag  was Im goldenen Anker altijd dicht omdat het van vroeger uit ook een Metzegerei en Fleischerei was en op vrijdag werd nog steeds een vers varken gehaald bij een boer en dat werd die zelfde dag verwerkt tot ambachtelijke worsten en andere vlees-producten. Aldus de brochure.
Het Diebels Alt (4,8 %) smaakte ons goed maar we durfden er toch geen tweede tegenaan te gooien vanwege de enorme tegenwind die ons nog te wachten stond.
Bij de fietsen die geduldig bij de Mariakapel wachtten, aten we eerst nog onze laatste boterham op ( beproefd recept: 's morgens om acht uur stond ik al ui en geraspte kaas te bakken, daaroverheen twee eitjes en het gebakje voor onderweg was klaar).

De gemiddelde snelheid nam aanzienlijk af; ze wisselde met de forse tegenwind in de toch wel benauwde atmosfeer - 25 graden - tussen de 15 en 19 km per uur. Maar nadat we afscheid hadden genomen  bij het veer in Velden, was ik na 12 km weer thuis, niet moe, wel tevreden en ook 's avonds tijdens de bridgecompetitie had ik geen inzinking en bereikten Thea en ik een vijfde plaats van de 12 paren. En 51,3 % voor de kenners.