En dan dus weer de Mountainbike

Ja, de fiets weg, de bagage bijna helemaal weg, dus " maar" de MB op.
Dat is echter geen straf: de MB heb ik al jaren in gebruik om lekker over de smalste paadjes te crossen in onze bossen.
Dankzij de aanwezigheid van de steilrand, de grens tussen hoog- en laagterras van de vroegere gezamenlijke stroombedding van Maas en Rijn, hebben we binnen onze woonomgeving een fantastisch gevarieerd natuurgebied. Hoogteverschillen van 30- 35 meter zijn normaal, soms erg steil.
Het natuurgebied (èn het IVN  heten niet voor niets De STEILRAND. Zelfs de zogenaamde Streekweg tussen het viaduct in Belfeld en de Kaldenkerkerweg in Tegelen heet ""Steilrandweg"".

Bosanemoon

Gele dovenetel

Via het paadje langs de akkers langs ons kasteel Holtmüehle naar de nieuwe fietsbrug en onderlangs de bosrand naar de Maalbekerweg. Die 10 x op en neer om in te fietsen en vervolgens zigzag, op en neer via de onmogelijkste paadjes richting Reuver en Swalmen.
Onderweg de ogen niet gesloten voor de schuchter opbloeiende natuur.
Nog steeds bloeiend speenkruid ( de bloemblaadjes lijken op een speen), gele dovenetel, witte en paarse dovenetel, bosanemoon, dalkruid, salomonszegel en lelietjes van dalen .
Was nauwelijks onderweg of ik hoorde de luide zang van de nachtegaal al, vlak bij het paadje langs de kasteelakkers. Daar groeien inderdaad behoorlijk wat brandnetels en daarbij voelen ze zich op hun gemak. Vlakbij zat een net uitgevlogen merel klagelijk te tsjielpen om contact te houden met pa en ma merel.
Het echtpaar witte zwaan bij het kasteel heeft het dit jaar zelfs aangedurfd om een enorm nest te bouwen, pal naast de oprijlaan naar de ingang van Chateau Holtmüehle... Vorig jaar waren ze goed voor vijf jongen waarvan er nog 4 in de buurt rondzwerven.

Nou ja, klagelijk merelgeluid, wij mensen interpreteren onze eigen indrukken ook op dieren en dat is natuurlijk een fout uitgangspunt.
Omdat ik de laatste weken met de Koga met volle bepakking (18-19 kg) enkele honderden kilometers heb afgelegd, kon het allemaal wel wat hebben: ik merkte duidelijk meer kracht in de bovenbenen en kwam moeiteloos sommige lastige paadjes op waar ik eerder meer moeite mee had.

Paarse dovenetel

Geen ademgebrek, hartslag onder de 135, soms wat oplopend naar 160 als de klim wat erg pittig werd genomen maar dan weer snel dalend en verder alles Paletti.
Mijn GPS-horloge houdt het allemaal bij en bij thuiskomst kan ik via Google-Earth de hele route reconstrueren.
Bevoorrecht voel ik me wel: hoeveel van mijn leeftijdsgenoten die al met allerlei beperkingen moeten zien om te gaan. Weet natuurlijk dat je ineens wat kunt "" krijgen"" maar ben me heel bewust van deze "gezondheids-cadeautjes"".
Vanmorgen , zondagmorgen, realiseerde ik mij dat weer eens onder het rennen met mijn loopmaatjes die erg meeleven met de aanstaande tocht.
We probeerden de gemiddelde leeftijd van ons zessen te berekenen en kwamen tot bijna 63 jaar...