Hij was spontaan bereid ons in te wijden in de geheimen van derailleurs afstellen, wielen er uit halen ( en ook weer er in), kortom, een spoedcursus tot zelfredzaamheid op de eenzame route van de Camion.
Mijn eigen fiets had ik meegenomen omdat er nog wat afstellingsprobleempjes waren.
Tot mijn verrassing begon Theo gelijk met het leren zadel: compleet gedemonteerd werd het; ik wist niet wat ik allemaal zag: dat ik op deze wirwar van ijzerwaar gefietst had.
Van alles was niet meer in orde. Terwijl mijn billen al gewend waren aan deze blijkbare onmogelijke instellingen.
Flexibele billen zullen we maar zeggen.
Nog een tip er bij gekregen: er moest leerolie op om het geheel te versoepelen. Flink inborstelen, uitwrijven en fietsen maar. Wel even de eerste keren een doek er tussen om de bruine leerkleur niet te laten doortrekken op de fietsbroek... jawel, om associaties te voorkomen.
Omdat ik niet zo handig ben hierin , heeft Thea me een oude handdoek keurig met knopen vastgezet op het leer en was het zadel bilklaar.
Genoeg over de achterkant.
Zie het spiedend oog van Gerard |
De demontage van de versnellingshandels was alleen al een kunstwerkje. Gelukkig hebben we wat foto's kunnen maken van dit gepriegel. Alles met kruiskopschroevendraaiers.
Spakenspanner |
Rond 22.00 uur was Theo echter klaar met ons, durfde hij ons los te laten. Niets wilde hij hebben voor deze spoedcursus aan ons leken. Als, als we terug zouden komen, dan konden we een vlaai en een fles wijn komen brengen. Dat was nog eens een deal.
Credential del Peregrino |
En, als ik van de hele tocht elke dag twee stempels kon laten zien, kreeg ik ook nog eens in Santiago de Compostela het officiële bewijs dat ik de tocht volbracht had.
Ook waren er wat stikkers bijgevoegd zodat mijn fietstassen duidelijk lieten zien waarheen ik op weg was als ik het zelf niet meer zou weten.
Ondertussen hadden we nog een lakenzak gekocht voor de eventuele onhygiënische slaapplaatsen met kakkerlakken, vlooien en weet ik allemaal wat voor oerwoudbeesten we zouden tegenkomen, enkele lichtgewichthanddoeken, een lichtmetalen bestek, een riemtas voor de papieren en beurs, vanmorgen (vrijdag) kwam het thuisfront nog aan met een katoenen sjaal en hiermee was ik eensklaps wel heel trendy afgekleed, ongeacht wat er allemaal onder zou zitten. of niet. Een desinfecterend zeepje, te gebruiken zelfs zonder water, nou ik werd er stil van.Binnenkort maar eens kijken wat al die handel weegt.
Helleboris of Nieskruid |
Zelfs de Helleboris liet zich in volle glorie zien.
Wonderlijk, hoe de open bloemkelk met hierin de duidelijk zichtbare meeldraden (mannelijke voortplantingsorganen) en stampers (vrouwelijke voortplantingsorganen) zich toonde. Maar ook het meizoentje was om te kussen. Bij wijze van spreken. Zo blij ben je na al die koude dagen en gure winden.
Maagdenpalm |
Ja, en als je dan naar die hele verzameling van spullen kijkt die je wilt meenemen, dan ga aan het indelen: dat in elk van de 4 tassen een gelijk gewicht verdeeld is; op de tassen aan het voorwiel hooguit 2 kilo per tas (eerder uitgeprobeerd) , de rest op de twee achtertassen en op je stuurtas de wat meer
persoonlijke gegevens. Dat is een klusje voor de komende dagen.En vervolgens haalt bedrijf Soetens over ruim een week alles op. Slechts een achtertas als handbagage in het vliegtuig gaat mee op 6 mei.En daarin zitten o.a de loopschoenen, een sportbroek die ook op de fiets ingezet wordt en een T-shirt. Want tot aan de laatste dag voor het vertrek zal er gesport moeten worden als de fietsen al 2 weken onderweg zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten