Weer en route

Met Gerard afgelopen donderdag 28 februari weer eens gefietst. Het ZOU wat beter weer worden in de loop van de dag. Uiteindelijk belandden we bij een gepensioneerde? boer die met reusachtige bretels zijn werkbroek probeerde op te houden op zijn vooruitstrevende buik. Grappig dat we in ons eigen dialect met elkaar konden converseren. "Meug ich uch get vraoge?" "Jao was ken ich für uch doon?" We wilden via een binnenweg richting Born en daarna richting Brüggen. Nou dat was geen probleem.

Tegenover de boer stond een opvallend verkeersbord dat vlak bij een Kindergarten stond. 

Born heeft slechts 2000 inwoners maar wordt al in 1236 genoemd. Het woord Born is een oud Germaans woord dat "bron" betekent.
Het plaatsje Brüggen is ook al zo oud: het bestond al in de tijd van de Romeinen. Het was een van de weinige plekken waar je door de rivier de Schwalm kon oversteken en de burcht erbij werd al in de 13e eeuw gebouwd.
In Brüggen hebben we als een paar armoedzaaiers in het parkje bij de oude burcht onze heerlijke boterhammen met gebraden ei verorberd. En dat onder het begerige oog van diverse waggelende eenden. Uiteindelijk dropen ze af, verwijtende blikken over hun hals achterwaarts naar ons werpend.  Maar ook loerden er twee aalscholvers in een boom naar ons.

aalscholver

Gelukkig zetten ze de gezamenlijke aanval niet in en met eveneens koud drinkwater spoelden we het hartige hapje gauw weg en we koersten richting buitenwijken van Brüggen, door de bossen richting de voormalige munitieopslagplaats van de Engelsen. Dwars door de kunstmatige bergen die tot 1999 de vele granaten en zelfs atoomkoppen omringden kwamen we verkleumd aan bij Café De Grens waar Izabela de scepter zwaait. Zelfs kouden voeten hadden we maar door dicht tegen de breedgeribbelde verwarmingselementen te kruipen, smaakte de Westmalle tripple heerlijk en werd er weer energie geladen.  Maar we ontdekten echter ook een paar schuchtere meizoentjes, bloeiend en wel. Zou de lente dan toch nog komen?

Meizoentje in februari...

 We zijn vanaf de grens door het bos richting Tegelen gekoerst. Tot aan de Zuiderbrug heb ik Gerard nog vergezeld op zijn pelgrimstocht naar Grubbenvorst en ben ik langs de Maas via Steijl weer teruggekoetst naar huis.
De warme douche was hard nodig om de verkleumde botten en gewrichten weer enige soepelheid te geven.