Solo in Duitsland

Vandaag, dinsdag 9 oktober, heb ik mijn nieuwe outfit aangehad. Naast mijn ademend sportshirt een nieuw ademend sportjack . Het zit voortreffelijk en ik word zelfs niet klam. Ofschoon de gemiddelde snelheid boven de 23 km p/u ligt. Het was prachtig weer, wat kil als de zon weg was, rond de 10 graden maar wat een mooie luchten.

Het deed me denken aan de prachtige luchten in de bergen van Zuid-Duitsland, Oostenrijk en Noord-Italië..

Gerard in de Grand Canyon

 Maar nu ben ik alleen op pad: mijn fietsmaatje Gerard verblijft met zijn vrouw, Wolf noemt hij ze in zijn huidige reisverslagen, in een aantal staten in de VS. Hij laat me nu in de steek maar gun hen hun reis van harte.Elke dag lees ik hun blogs en bewonder hun prachtige foto's.
Dus nu alleen het stalen ros op.
Via Kaldenkirchen, Breijel en Lobberich richting Brach.

Amern

Kriskras door een prachtig landschap in de Niederrhein.

Hier en daar is de horizon gemarkeerd met enorme windmolens.
De akkers zijn soms al ontdaan van hun opbrengsten. Vooral de maisvelden zijn al wisselend geoogst.
En er zijn al akkers opnieuw geploegd, ingezaaid met winterkoren, gras. Of nog braakliggend, versgeploegd.
Het levert strakke plaatjes op.




De maïs staat er vol en fier bij, geelgevulde kolven dragen ze en de vogels hebben de lekkere maïskorrels ook(!) al ontdekt: ze smaken een beetje zoet.
Via Amern gaat de tocht door,  richting Waldniel.
Hier ligt ook de Hariksee; ze is ongeveer 20 ha groot en al 8000 tot 12.000 jaar oud. De Mühlratermühle is de oudste watermolen uit het gebied van de Niederrein: uit 1447.

Er zijn prachtige voet- en fietspaden rondom het water.
In de dorpen waar ik doorheen fiets, is nu niet veel te beleven.

Ook het aantal bezienswaardige panden valt tegen. De oudste gebouwen dateren uit de tweede helft van de 19e eeuw. Het gebied is ook vele malen het toneel geweest van verwoestende oorlogen.

Hariksee

Maar we hebben veel gedeeld, zijn verwant aan elkaar.
Overal zie je namen die ook bij ons voorkomen: Röskens (bij ons Rooskens), Körstjens (Kurstjens), Janzen, Hilberts, Schouren, Maasz, Geraedts, Peeters, Hövelmann ,enz. Vooral op kerkhoven tref je vele herkenbare namen aan.

Jacobs Kruiskruid

Het gebied rondom Brüggen is heuvelachtig: de Swalm heeft hier aardig huisgehouden en gezorgd voor een zeer afwisselend landschap. Bovendien hebben de Duitsers bij lange niet zo'n rigoreuze ruilverkavelingen toegepast als bij ons. Nederland is voor een groot deel gemaakt op de tekentafel en het is een verademing als je in onze grensstreek "het buitenland" verkent.
De herfst is duidelijk bezig aan zijn opmars: de kleurenpracht neemt toe, de Amerikaanse eik voorop.

Ook het aantal paddestoelen neemt toe.

Mestkever

In Nederland zijn de paddenstoelen beschermde planten maar ga je een meter de grens over, dan mag het plukken ineens wel. Moeilijk te begrijpen voor ons mensen in het grensgebied.
Hier en daar zie je nog een pikzwarte mestkever zijn laatste bolletjes mest en afval verzamelen, naar een van te voren gegraven holletje duwen en er vervolgens een eitje in te proppen. Dat komt volgend voorjaar weer uit en de cyclus begint van voren af aan.
Mestkevers zijn aan de onderkant prachtig azuurblauw. Maar wel oppassen: ze vervoeren vaak allerlei teken tussen hun haartjes.

Onderweg , langs een zgn. B-weg , hing een paar sportschoenen hoog tussen elektriciteitsdraden. Het is alleen al een kunst om ze hoog er precies tussen te mikken.
Het werd tijd voor de boterham met bergkaas: heerlijk en het kraanwater smaakte er ook goed bij. Na 85 km stapte ik tevreden af in de Godartstraat, niet moe maar juist heel fit. En dat kwam vooral door de boeiende , zich veranderende natuur.